Depresyonumsu

Uzuun zamandır yazmıyorum ya, bu arada naptın derseniz, çok kayda değer bir şey yok sanırım hala. Ama ben kısacık anlatayım. Okul bitti psikolojisindeyim galiba ama iş deseniz o da yok. Okulum da bitmedi ki zaten. Önceden iş isterdim şimdi istemiyorum. Oda ailevi sebeplerden. Gelecek, kariyer planı programı deseniz o da yok. İstediğim hiçbir şey yok. Şuan ne istiyorsun deseniz. Resmen hiçbir şey istemiyorum. Hiç bir beklentim de yok hayattan. Depresyonda mıyım neyim dicem ama bu durum zaten giderek artan bi halde. Yani bu hislere sahibim son altı aydır falan ama sürekli artan bi grafikte seyrediyo :) Kpss, yüksek lisans, meşhur yurtdışı planlarım veya başka bişey.. Hiç biri için uğraşacak gücüm yok. istediğim her hangi basit bir şeyin bile gerçek olacağına dair inancım yok. 

Ben de bol bol uyuyorum, saçma sapan şeylerle zaman öldürüyorum. Uzuuun zamandır tatil yapmadığımı farkedip en azından bi İzmir'e kaçayım dedim. Burda kaçtığım şeylerin eksikliğini orda hiç hissettirmedi sevgili ailem :) Günde on defa aranır mı bi insan ya. 

Şimdi yine Bursa'dayım. Çekilişlerden gelen hediyelerim ile makyaj malzemelerimin sayısı ikiye katlanmış oldu resmen :) Ben de youtube makyaj videolarını izleyip yapmaya çalışıyorum. Bana ne yakışırmış ne yakışmazmış anlamaya çalışıyorum. Sonra yemek falan yapıyorum. Yapmışken burda da yayınlasam olur aslında ama o bile zor geliyo sanırım :)

Bazı hatalarım var farkında olduğum ama kısır döngü haline gelmiş.. Sürekli geçmişin mukayesesini yapıyorum. Hatalarımı gözden geçiriyorum. Nerede hata yaptım? Bu okulda harcadığım beş sene tamamen eziyetti bana evet ama yapılabilecek bir şey yok sonuçta deyip üstünü örtemiyorum. Daha üniversite tercihlerinde aileme karşı gelmeliydim. Çabalamıştım gerçi. Üstelik o zaman da hayırlısı olmazdı belki.. Bölümü neden hiç sevemedim. Hiç çabalamadım mı? Fazla mı duygusal düşünüyorum. Aileme mi haksızlık ediyorum. İşte bu kadar mantıksız bi döngü bu. Kendi kendimi yorduğum, hiç bir şeye cevap bulamayacağım bi döngü.

Aslında yapmam gerekenleri de biliyorum. Düşünmeye zaman bırakmamalıyım kendime. Önüme ilk çıkan fırsatta ne iş olursa çalışmaya başlamalıyım. Spora başlamalıyım. Kalan zamanlarımı kurslarla doldurmalıyım. Keman kursu mesela. Kemana devam etmeyi çok istiyorum. Daha fazla kitap okuyup daha fazla film izlemeliyim. Bloguma daha fazla zaman ayırmalıyım. Önceden yaptığım gibi yani. Yoğun tempo iyi geliyo bana, az uyku bol yorgunluk. İşte burda birazcık maddi sıkıntılar engel oluyo. Ailem de garsonluk, satış danışmanlığı gibi işlerde çalışmama şiddetle karşı çıkacağından yerimde sayıyorum.

Böyle elim kolum bağlı bekliyorum bana iş bulsunlar diye :) Şaka gibi. Hı bir de hala diplomam yok ya, şubat'a kadar nasıl oyalıcam bakalım onları.

Israrlara dayanamayıp yakında çekiliş düzenlicemi söylemiş miydim? Hayır söylememiştim, söylemiş oldum :)