Yaşadığını hissetmek..

" Derin derin nefes alıyorum, ciğerlerimi havayla dolduruyorum ve mutlu oluyorum. Nefes alabildiğim için mutluyum. Pamuk pamuk yağan kardan korkup kaçarken onlar, ben koşuyorum dışarıya. Yağan karı görebildiğim için soğuğunu hissedebildiğim için mutluyum. Hızlıca yağan yağmur onları hayatından bezdirirken ben yağmurda ıslanıyorum. Yüzümü gökyüzüne çevirip düşen damlaları hissedebildiğim için şanslıyım.  İçime işleyen soğuğu hissedebildiğim için mutluyum. Sabah yüzüme vuran gün ışığını görmem gülümsemem için yeterli ve her yediğim yemek şükretmem için büyük bir sebep. "

Eğer tüm bu hisleri, duyguları bir kez kaybettiyseniz, bir kez o soğuk havayı hissetmediyseniz, hayat ile bağınızı bir kez yitirdiyseniz, bu saydıklarımın ne kadar değerli olduğunu bilirsiniz. 

Acılarımız, birer yaradır. Zamanla kabuk bağlar. Hatta zamanla izi de ortadan kaybolur ki karanlık gecenin sabahına uyanıp derin bir nefes alırsınız. İzi kalmaz da işte ince bir sızı bırakır geriye. Birilerinin size hatırlatmasına gerek yoktur. Zaten onu hissedersiniz. Ama bazı densizler çıkacaktır mutlaka yaralarınızı deşmek size ders vermek için. Aldığınız dersler, çektiğiniz cezalar yetersizdir onlara göre ve sözde sizi sevdikleri için yaparlar :) Çok yazık ki böyle insanlara aşık oluyoruz.